Its been three full months since I posted here.
And what happened yesterday night is really something I need to pour out.
"Putcha, na depress ako ng sobrang sobra kagabi. Yung tipong sa kakaisip mo, hindi ka na na makapag isip. Blankong blankong na yung utak mo. Naghahanap ka ng solusyon sa isang problemang paulit ulit na nangyayari sayo..hanggang ngayon hindi ka pa rin matuto? Paulit ulit ulit na nangyayari sayo..iniisip mo na hindi mo na yung mababago buong buhay. Iniyak ko na lahat kagabi pero yung sakit at sugat na nakatanim sa puso mo, hindi mo pa rin mailabas.
Ang bigat. "
I thought of desperate ways to answer the problem but these solutions will further break me down.
I felt lonely. desperate. helpless. broken.
"Kahit andyan yung pamilya ko para hingian ko ng tulong hindi ko pa din sila malapitan dahil ako lang naman ang makakapagpabago sa sarili ko."
" Nahiga ako sa kama. Pumikit. Nakatulog. Nanaginip. Nagising. "
Ramdam ko pa rin yung sakit.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment